döktüler içimin hokkasını
aklımın kaldırımında yıllardır ölemeyen, çırpına, çırpına,
çırpına, çırpına akan kırmızı mürekkepten bir güvercin..
avucuma alıp, kime göstereyim yaralarını?
kalemini kalbine bandırarak yazdıklarının her sayfasını çevirdiğinde, seni duyacak olan çocukların göğüne barışı ve aşkı fısıldayacak yine kanatların...
Sevgililerinin yüzüne ve ellerine öpücüklerle çiçekli dövmeler işleyecek çocukların göğüne...
İyi sabahlara..
